Het historicisme van de 19de eeuw en de wederopbouwarchitectuur na de beide wereldoorlogen resulteerden in een brede waaier van neostijlen waarbij tal van bouwstijlen uit de 16de, 17de en 18de eeuw hernomen werden. Hierbij bleef de algemene gevelordonnantie weliswaar behouden, maar de ornamentiek kon zowel soberder als meer uitgesproken zijn. In deze optiek mag men stellen dat de burgerlijke architectuur van de 19de eeuw doorgaans van weinig creativiteit getuigt. Vandaar de termen neorenaissance, neorococo en neoclassicisme.

* De meeste gebouwen aan de Waasmunsterse Kerkstraat hebben in de loop van de 19de eeuw en de eerste helft van de 20ste eeuw aanpassingen in de toen gangbare neostijlen ondergaan.