Kerkstraat 48

Deze begin 20^e-eeuwse woning met mansardedak is naast nummer 35 en 37, de enige met een geglazuurd tegelparement. Het gebouw telt twee bouwlagen en drie traveeën. De straatgevel werd opgetrokken uit gele baksteen en wordt op een zekere regelmaat onderbroken door een lijst van groene geglazuurde tegels. Gestileerde roze rozen in een cirkelvorm sieren de bovendorpel van de vensters van de gelijkvloerse verdieping. De aanzetsteen van de boogvorm boven de ramen werkte men af met volutes in natuursteen. De florale motieven verraden de invloed van de Jugendstil of Art Nouveau.

“Vanaf omstreeks 1890 kwam in diverse Europese landen een nieuwe stijl tot ontwikkeling die bekend is geworden onder de naam Art Nouveau of Jugendstil. Deze stijl of beter gezegd ‘esthetische theorie’ die zich zowel als in de beeldende kunsten als in de kunstnijverheid en de architectuur manifesteerde, betekende een breuk met de gangbare 19^e-eeuwse neostijlen. De Belgen Victor Horta (1861-1946) en Paul Hankar (1858-1901) introduceerden de Art Nouveau in 1893 voor het eerst in de architectuur. Kenmerken voor dit type architectuur waren de aan de bloemen-, planten- en dierenwereld ontleende golvende lijnen, uitgevoerd in flamboyante en soms uiterst grillige vormen.”

Gedecoreerde wand- en decoratietegels kenden een groot succes en spelen in de Art Nouveau architectuur, in tegenstelling tot de 19^e-eeuwse neostijlen, een opvallende rol. Meer dan vroeger vinden we, naast de gewone serieproducten, in het interieur unieke en speciaal op maat gemaakte tegelpanelen in de gevelontwerpen, bijvoorbeeld als vulling van een raamboog. De grote wandtegelfabrikanten zoals Boch, Frères te La Louvière vierden hoogtij.